Dag lieve mensen,

hier weer een verslag/beschrijving van mijn belevenissen:
Maandag 12/11: klas 3 en 4 lesgegeven, gesport met de kids op school.
Dinsdag: klas 1 en 2 lesgegeven, naar PhonPhisai gefietst en rondgesnuffeld, (mijn mandje voorop de fiets was er bijna af en de vriendelijke mevrouw van een boekenwinkeltje heeft samen met haar man mijn mandje gerepareerd!)
Woensdag: klas 6, 1 en 2 lesgegeven, weer op de fiets naar PhonPhisai, opzoek naar postkantoor ;-) daarna nog wat gesport met de kids op school.
Donderdag: klas 3 en 5/1 lesgegeven, schrijfgerei en snoep gekocht in PhonPhisai vooral mijn leerlingen (@Wim: ik moest een kind blij maken van de donatie die je mij gegeven hebt, maar ik heb nu voor nog niet eens de helftvan het bedragruim 200 kinderenblij gemaakt! super he?), boottocht gemaakt op de Mekong bij zonsondergang.
Vrijdag: optijd naar school om ochtend ceremonie te zien, daarna klasgewijs de potloden/pennen en snoepgoed uitgedeeld, lesgegeven aan klas 5/2, afscheid genomen van de kids (veel foto's gemaakt); laatste lesdag, thuis een paar keer geschoten met geweer van Jack (1ste keer meteen raak!), tussen de middag geluncht bij restaurantje vlakbij huis; noodlesoep, gefietst langs de Mekong, 's avonds bij familie van Jack gegeten (uitgenodigd).
Zaterdag: geprobeert rijst te oogsten (lastig), 1 uur lang massage gehad (hele lichaam, heerlijk!), gefietst in de omgeving; langs Mekong door dorpje waar veel leerlingen wonen.

Zondag (let op: lange update!): om 9uur de bus naar NongKhai (40 min) genomen, daar met de bus naar Wat (tempel)Hin Mak Peng (2 uur), de buszou om 10.00 uur vertrekken, maar dat werd 11uur, omdat ze nog zo nodig uitgebreid moesten gaan zitten eten! Onderweg ook gewoon stoppen om op hun gemak nog eens wat te eten/drinken. Was er pas om 13.30u! Na een stukje gelopen te hebben, dacht ik even verkeerd te zijn, maar bijnavragen aan 3 jonge thai, bleek ik wel goed te zitten. Ze hebben me zelfs helemaal ernaartoe geleid,om me dingen te laten zien. Daarna zelf even rondgelopen, genoten van het uitzicht (rotsen en Laos vlakbij), veel aanspraak, wat gedronken en mijn pinda/sesam koekjes gegeten, uitgerust, wat fotos genomen en optijd weer richting de doorgaande weg gegaan om bus aan te houden! Iets over drie kwam ik bij de weg aan en zag ik net een groene bus (richting nonkhai) voorbij razen! Ach komt vast wel weer een andere over half uur tot uur. Ik had ontzettende trek en wilde eten, maar enige wat er te vinden was was een klein winkeltje aan de overkant, daar 2 zoete broodjes gekocht, wat zoute chipjes en een klein flesje yoghurtdrink,om zo weer wat energie te krijgen. Ik vroeg hoelaat de laatste bus hier zou komen, half 6. Ok dat is prima dacht ik, ben ik toch ruim optijd. Maar de laatste bus bleek ook meteen de volgende bus te zijn! Ik zat om 17 uur namelijk nog te wachten op de bus en het duurde wel erg lang. Was verder ook niets in de omgeving te bekennen en een aardige man die me al eerder had aangesproken en aangeboden om naar Si Chiangmai met hem te gaan sprak me weer aan omdat ik er nog zat. In de tussentijd had iemand op een scooter me ook al aangeboden me erheen te brengen, maar dat aanbod had ik afgeslagen.
Ik had 2 opties, ergens in the middle of nowhere nog langer wachten (was al bijnadonker) op de bus (die misschien niet meer kwam) en dan als het zover kwam geen slaapplek weten te vindenOF met iemand meerijden naar het eerst volgende redelijke plaatsje richting NongKhai, waar ik dan wel een slaapplek zou kunnen vinden (zouden er geen bussen meer gaan). Ben toen toch maar bij de o zo vriendelijk man ingestapt. De auto ging niet erg hard en was erg oud volgens mij, maar ik ben veilig in Si ChiangMai aangekomen... was ondertussen al wel donker, maar ik was er! Hij heeft me de bussen richting NongKhai gewezen en meteen even gezegd tegen het busperseoneel waar ik heen moest en me verteld waar ik er dan uitmoest om een andere bus te nemen. Er ging volgens hen geen rechtstreekse bus meer naar NongKhai om deze tijd en de bus waar ikin ben gestapt zou uiteindelijk doorgaan naar Udon Thani. Tijdens een (eet)stop van de chauffeur, ben ik ook uit de bus gesprongen om een flesje water te kopen.. wie weet hoelang deze dag nog duurt! Ik moest er na een klein uurtje uit en daar werd ik door de buschauffeur gekoppeld aan een ander meisje, zij zou me helpen met de bus naar NongKhai. Ze moest er zelf ook heen en bleef met me wachten. In de bus en tijdens het wachten belde Jack me om te vragen waar ik zat, want hij had me verteld dat de laatste bus vanuit Nongkhai naar PhonPhisai om ong 5 uur zou zijn. Hij vroeg zich dus af waar ik bleef.
Tsjah ik stond alweer en nog steeds te wachten op de bus..
Het meisje stond ook te bellen en 10 minuten later kwam er een auto voorrijden, een van de vele grote pickup trucks die hier rondrijden. Het was haar/een vriend (die ze waarschijnlijk aan de telefoon had), ze vroeg of ik inwilde stappen om ook mee te rijden naar NongKhai; ja natuurlijk! Ik wilde tenslotte weg hier. Het was een half uurtje rijden en ze hebben me netjes afgezet bij het busstation in NongKhai. Jack was ook al onderweg vanuit PhonPhisai om mij op te halen. Ondertussen heb ik mijn bewaarde broodje nog snel opgegeten, had trek. Goed dat ik nog wat bewaard heb, want ik had aan het begin van de middag al het gevoel dat deze dag heel lang kon gaan duren! Jack was er na 10 minuten en de rit naar PhonPhisai, met Jack en Ole, duurde nog eens 35 minuten! Al met al was ik weer veiligthuis rond 20uur.

Was een heel avontuur, de busritjes waren goed te doen en er was onderweg zoveel moois te zien! De bergen in Laos kwamen langzaam inzicht, de Mekong die zo af en toe voorbij komt, de ontzettend lieve en behulpzame mensen en de indrukwekkende dorpjes waar je doorheen komt; in een woord geweldig! Al dit moois maakt die zware reis wel weer goed, maar de volgende keer toch maar niet weer een dagtripje maken in een afgelegen plek als dit, met weinig openbaar vervoer!
Thuis meteen gedoucht en omgekleed en half uur later stond er een Thai-Korean barbeque klaar, die Jack besteld had. Twee potten met vuur waar dan een schaal op komt met in de rand water/bouilon waar je de groenten en noodles in kookt en middenop kan het vlees worden gebraden/geroosterd! Heel leuk om te doen en mooi om te zien.
Daarna nog eventjes liggen slapen op bed om laat op de avond nog eventjes achter internet te kruipen.

Maandag: Van al die ventilatoren en frisse wind in de bus ben ik een beetje verkouden geworden! Heb vandaag ook lang uitgeslapen en probeer een beetje bij te komen. Jack kwam om kwart over tien (toen ik net uit de douche kwam) melden dat we om 11 uur moesten vertrekken om naar de forest temple te gaan, maar ik moest nog ontbijten en al mijn spullen in pakken! Dat zou ik niet redden. Verder waren mijn kleren aan een wasbeurt toe.. en ik voel me vandaag dus niet zo heel fit. Ok, Jack zei ook dat het weer nu niet zo mee zat om daar te zitten. We besloten om morgen te gaan. Nu heb ik nog even tijd om me klaar te maken en wat dingen te doen, zoals mijn was en deze update schrijven!

Voor de duidelijkheid: morgenvroeg verlaat ik Isan Survivor en vertrek ik dus uit PhonPhisai. Ik ga naar een forest temple, (dik 2 uur rijden) half uur zuidelijker dan Udon Thani, waar ik 1 nacht zal verblijven met Jack. Ik leer daar hoe de monniken leven en maak het dagelijkse gebeuren mee; mediteren, mediteren en nog eens mediteren. Ben heel benieuwd hoe dit zal zijn, maar het wordt vast en zeker weer 1 van de vele mooie en onvergetelijke ervaringen tijdens mijn reis!
Woensdag zet ik mijn reis voort. Vanuit Udon Thani zal ik een 7 uur durende (misschien wel 8) busreis maken, richting het westen, naar Phitsanulok.

Ik heb geen internet in de tempel, dus jullie zullen weer even moeten wachten op een update. Sorry voor de wat korte beschrijvingen (behalve die van zondag) deze keer, weet niet precies meer wat ik allemaal gedaan heb, maar dan is ook niet heel spannend geweest, anders had ik er wel foto's van gehad.

Veel kijkplezier met de foto's, ik zie jullie reacties vast wel weer tegemoet komen, bedankt alvast! (en... voor degene die dit verhaal helemaal hebben uitgelezen; bravo! doe ik het toch niet voor niets! haha)

Groetjes uit Ban Thin Dung (Phon Phisai)
van de enige echte Isan Survivor